Wiślica znajduje się 16 km od hotelu.
Bazylika Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy – gotycki kościół wzniesiony w XIV wieku przez Kazimierza Wielkiego w Wiślicy, na fundamentach dwóch starszych świątyń romańskich. Nosi tytuł kolegiaty, a od 8 września 2005 także bazyliki mniejszej. Budowę pierwszej romańskiej kolegiaty pw. Narodzenia NMP rozpoczął książę Henryk Sandomierski. Kościół ukończono w 2. połowie XII w. za panowania jego brata Kazimierza Sprawiedliwego. Była to niewielka jednonawowa budowla z orientowanym prezbiterium niższym i węższym od nawy, zakończonym niewielką apsydą. W zachodniej części nawy ulokowana była niewielka empora. Pod prezbiterium znajdowała się krypta, której pozostałości zachowały się do dzisiaj w podziemiach bazyliki. Posiadała ona sklepienie krzyżowe wsparte na czterech kolumnach.
Podziemia Bazyliki
We wnętrzach podziemi Bazyliki Mniejszej w Wiślicy znajdują się pozostałości dwóch kościółków romańskich. Pierwszy, który pochodząci z XII wieku, zawiera unikatową Płytę Orantów, która jest jednym z najważniejszych i najpiękniejszych przykładów sztuki romańskiej na ziemiach Polskich. Jest unikatem w skali światowej i została zakwalifikowana jako zabytek klasy zerowej.
Drugi kościół datowany na XIII wiek, którego pozostałością jest posadzka zbudowana z bogato ornamentowanych płytek ceramicznych. Zwiedzający zobaczy również oryginalny przekrój przez cmentarzysko przykościelne.
Tablica erekcyjna z królem Kazimierzem Wielkim (Bazylika)
Znajduje się w Bazylice kolegiackiej Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy nad portalem. Król klęczy przed Madonną z Dzieciątkiem ofiarowując jej model świątyni. Za nim znajduje się postać biskupa krakowskiego Bodzanty. Tablica powstała w 1464, w przeszło sto lat po ufundowaniu kościoła. Inicjatorem upamiętnienia fundacji był Jan Długosz, który pełnił w Wiślicy funkcję kanonika.
Płyta wiślicka lub płyta orantów (podziemia Bazyliki)
Posadzka o wymiarach 4,1 × 2,5 metra z lat około 1175-1177 z rytymi przedstawieniami figuralnymi, odkryta w 1959 w krypcie zburzonego kościoła z XII wieku, na którego miejscu stoi obecnie gotycka kolegiata w Wiślicy. Unikatowy w skali światowej zabytek sztuki romańskiej. Odsłonięta w latach 1959-60 podczas badań archeologicznych, którymi w ramach Zespołu Badań nad Polskim Średniowieczem kierował prof. Andrzej Tomaszewski. Konserwowana w latach 1982-83 pod kierunkiem prof. Władysława Zalewskiego z ASP w Krakowie.
Posadzka wykonana jest z jastrychu (gipsowej masy, twardniejącej po wylaniu). Wykonano na niej ryty, wypełnione następnie masą gipsową, zabarwioną na czarno smołą lub węglem drzewnym. W rezultacie otrzymano czarny rysunek na jasnym tle, przypominający efekt niello.
Dzwonnica
Dzwonnica w Wiślicy, tak jak i Dom Długosza, została ufundowana przez Jana Długosza w roku 1460. Pierwsze 2 kondygnacje wykonane są z ciosów kamiennych, wyższa partia z cegły. U szczytu pod dachem, znajdują się herby. Ulegała zniszczeniu w latach I wojny światowej, została odrestaurowana, lecz ze zmienionym dachem.
Dom Długosza
Tak zwany „Dom Długosza”, zlokalizowany w Wiślicy, to średniowieczna kamienica w stylu gotyckim. Nosi imię fundatora Jana Długosza, który wybudował ją w roku 1460 . Była przeznaczona jako pokoje mieszkalne dla 12 kanoników i 12 wikariuszy.
Pawilon Archeologiczny
Pawilon Archeologiczny został wybudowany w latach 60-tych. Eksponuje relikty wczesno-romańskiego kościółka pw.św.Mikołaja wraz z przyległą kaplicą grobową z XI wieku, oraz Misę Chrzcielną, pochodzącą prawdopodobnie z roku 880.
Grodzisko w Wiślicy
Grodzisko wczesnośredniowieczne z przełomu X i XI w.
