Busko-Zdrój posiada dwa uzupełniające się oblicza stanowiące o jego wyjątkowym charakterze. Z jednej strony urzeka klimatem małomiasteczkowej prowincji, z drugiej kurortu zatopionego w zieleni Parku Zdrojowego i XIX-wiecznych zabudowań. Miasto słynie jednak przede wszystkim z występujących na jego terenie wód siarczkowych.
Park Zdrojowy
Park zdrojowy - park został założony w XIX w. przez ogrodnika Ignacego Hanusza.Obejmuje 3 części: ogród łazienkowski, zwany też parkiem zdrojowym. Na pow. 16 ha rośnie około 4.500 drzew różnych gatunków. Najliczniej występują: klon pospolity, jesion wyniosły, klon jawor, klon polny, grab pospolity, robinia akacjowa, lipa drobnolistna, kasztanowiec zwyczajny, wiąz szypułkowaty. Charakter parku mają także lasek sosnowo-olszowy na wzgórzu Sole (tzw. Małpi Gaj) z drzewostanem około 50-letnim oraz ogrody sanatoryjne. Od Łazienek wbiegnie główna aleja parku - Aleja Marzeń, prowadząca przez część geometryczną z fontanną zdrojową i muszlą koncertową. Kompleks obejmuje jeszcze poczwórną aleję Mickiewicza, promenadę długości około 850 m łącząca ogród łazienkowski z rynkiem.
Muzeum Polskiej Motoryzacji XX wieku „Polska Na Kołach” w Busku – Zdroju
Na miłośników zabytków techniki w miejscowości Podgaje, czeka nie lada gratka. Arkadiusz i Wojciech Łukasikowie - zachęcają do zapoznania się ze zgromadzonymi przez nich eksponatami motoryzacyjnymi. Są to pojazdy, często już zabytkowe, których historia ma bezpośredni związek z polskim przemysłem motoryzacyjnym minionego stulecia. Myślą przewodnią jego twórców jest bowiem odnajdywanie i odbudowywanie eksponatów niegdyś produkowanych masowo lub przewidzianych do produkcji masowej, przeznaczonych na użytek publiczny głównie dla odbiorców krajowych.
Pomnik przyrody Sosna „Wisząca” w Wełczu (3 km od hotelu)
Pomnik przyrody Sosna „Wisząca” w Wełczu znajduje się w lesie Wełeckim 200 metrów na północ od drogi na Pińczów. Rosnie ona na terenie byłej piaskowni, okoliczna ludność kopiąc piach obnażyła korzenie drzewa. Szczęśliwym trafem korzenie nie zostały podcięte i już jako obiekt prawem chroniony drzewo stoi do dnia dzisiejszego. Sosna jak i cały Las Wełecki był świadkiem ludobójstwa hitlerowskiego w czasach II wojny światowe, to tutaj rozstrzeliwano patriotów z więzienia w Pińczowie, czy z Buska z Willi Polonia, Willi Wersal czy siedziby gestapo mieszczącej się w byłych budynkach klasztoru Norbertanek. Jak stwierdza regionalista Leszek Marciniec „Plątanina korzeni sosny, stojącej w Miejscu Pamięci Narodowej, to dzieło artystyczne, jakie mogła stworzyć tylko matka natura. Patrząc na umierające drzewo, przypomina się los tych , którzy zginęli tu w latach okupacji.
Muzeum Ziemi Buskiej
Muzeum Ziemi Buskiej jest instytucją społeczną. Opartą na pracy i osobistemu zaangażowaniu pana Bogdana Orłowskiego, który jest przewodniczącym Społecznego Komitetu Organizacji Muzeum Ziemi Buskiej.3-go maja 1990 otwarto pierwszą ekspozycję dotyczącą mieszkańców Buska Zdroju.
W dziale muzealnych zbiorów dokumentującym historię miasta i uzdrowiska znajduje się m.in.:
Rezerwat Skorocice
Rezerwat stepowy na terenie Nadnidziańskiego Parku Krajobrazowego w gminie Wiślica, w powiecie buskim, w województwie świętokrzyskim. Przedmiot ochrony: wąwóz wyerodowany w gipsach trzeciorzędowych z urwistymi, malowniczymi ścianami oraz bardzo interesujące formy krasowe w postaci jaskiń, naturalnych korytarzy, mostów skalnych, lejów i zapadlisk; ponadto naturalne stanowiska roślinności stepowej (step ostnicowy oraz step łąkowy) i entomofauny.
Dworek w Radzanowie (7 km od hotelu)
Zespół dworski usytuowany jest w północnej części Radzanowa– na niewielkim wzniesieniu, przy zakręcie po wschodniej stronie szosy z Buska do Nowego Korczyna. Sam dwór o bryle klasycystycznej z końca XVIII położony jest w pn-zach. narożniku niestety zaniedbanego i o słabo czytelnym układzie parku krajobrazowego z pięknymi alejami lipowymi. Pierwotnie dwór był drewniany. Obecna bryła budynku pochodzi jednak z 1964 roku.
Kościół św. Leonarda z 1699 r. drewniany
Na zachodnim skraju starego Buska, obok drogi wiodącej do Pińczowa, na jednej z kulminacji Garbu Pińczowskiego wzniesiono w XVII wieku drewniany kościół, który mimo wielu kataklizmów, jakie przeżyło miasto pozostał szczęśliwie nienaruszony do naszych czasów. Kościół św. Leonarda jest najstarszym buskim zabytkiem, który zachował pierwotny, niepoddany przebudowom kształt. Kościół
Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Busku-Zdroju
Najstarszy, po-norbertański kościół parafialny w Busku-Zdroju. Pierwotny kościół został wzniesiony w miejscu dzisiejszego około roku 1166. W latach 1180-1820 był kościołem wchodzącym w skład kompleksu klasztornego dla istniejącego w tym okresie w Busku-Zdroju zakonu norbertanek. Ponorbertański zespół klasztorny Dawne dzieje miasta pamięta również inna budowla a mianowicie Ponorbertański Zespół Klasztorny usytuowany w pobliżu buskiego rynku. Tworzą go kościół barokowo-klasycystyczny z częściami gotyckimi pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, dawny budynek klasztorny oraz wolno stojąca dzwonnica.
Kaplica św. Anny
Kaplica św. Anny została wybudowana w 1888 roku ze składek kuracjuszy. Myśl zbudowania kaplicy dla kuracjuszy zrodziła się już w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Niestety władze rosyjskie ociągały się z wydaniem pozwolenia na budowę katolickiej świątyni. Korzystając z czasowej nieobecności miejscowego dygnitarza rosyjskiego, postanowiono szybko wybudować kaplicę. Jej budowa może jeszcze dziś uchodzić za wzór doskonałej organizacji pracy. Kaplica powstała w przeciągu zaledwie trzech tygodni., a po powrocie dygnitarza została uznana jako fakt dokonany.
Synagoga
Synagoga w Busku-Zdroju – synagoga znajdująca się w Busku-Zdroju przy obecnej ulicy Partyzantów 6, w pobliżu rynku. Synagoga została zbudowana w 1929 roku na miejscu starej drewnianej synagogi. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę, następnie urządzili w niej magazyn zboża.
Rezerwat Owczary (6 km od hotelu)
Położony jest on na terenie gminy Busko-Zdrój. Jest to rezerwat typu florystycznego (słonoroślowego) o powierzchni 0,62 ha. Utworzony został w 1959r. w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych źródeł solankowych wraz z występującą w pobliżu florą i fauną halofitową.
Odsłonięcie geologiczne Karabosy (6 km od hotelu)
Wchodząc na drogę w kierunku Chotelka widzimy po obu stronach drogi osobliwość geologiczno-florystyczna i kulturowa – „Karabosy”. Jest to rezerwat skalno-stepowy leżący w obrębie sołectwa Siesławice na „Szlaku drewnianego budownictwa sakralnego wzdłuż Maskalisu”. Na obszarze tym zaobserwować można, unikalne w skali naszego kraju, zjawiska krasu gipsowego. Działalność czynników atmosferycznych i wody spowodowały powstanie odsłonięć gipsowych, rynien, wyrw, zapadlisk oraz korytarzy podziemnych. Na terenie położonym na prawo od drogi
Zalew w Radzanowie (7 km od hotelu)
W pobliskim Radzanowie usytuowane są zbiorniki retencyjno-rekreacyjne o powierzchni 23 ha. W sezonie działa tu kąpielisko strzeżone zorganizowane przy zbiorniku rekreacyjnym o powierzchni 11 ha. Drugi zbiornik jest natomiast doskonałym miejscem dla wędkarzy. Z uzdrowiskiem łączy je ścieżka rowerowa. W roku 2010 nastąpiła modernizacja zbiornika w ramach, którego odnowiono plaże, wybudowano toalety, pomieszczenia socjalne, boisko do plażowej piłki. Przy kąpielisku funkcjonuje wypożyczalnia sprzętu wodno-rekreacyjnego i sportowego oraz mała gastronomia.
Dwór w Szańcu (9 km od hotelu)
Dwór w Szańcu zbudowany z kamienia łupanego prawdopodobnie w latach 1580 – 1609 na jeszcze starszych fundamentach gotyckiej budowli. Mury jego były pierwotnie otynkowane. Jest to budynek dwukondygnacyjny, na planie prostokąta o dość regularnej sylwetce. Naroża budynku stojącego na skarpie podparte są szkarpami. Na parterze posiada obszerną kwadratową sień biegnącą na przestrzał i symetrycznie rozłożone po jej bokach cztery pomieszczenia. Podobny jest rozkład pokoi na piętrze. Pod budowlą znajdują się dwie kondygnacje piwnic, z których dostępna jest tylko górna.
Dwór w Widuchowie (9 km od hotelu)
Dwór zbudowany w roku 1620 przez Mikołaja Krupkę, dziedzica Mojkowic i Widuchowej. Jest to obiekt w stylu późnorenesansowym; był on kilkukrotnie odnawiany. Frontonem zwrócony na północ. Murowany z kamienia, przykryty gontowym, czterospadowym dachem, potynkowany. Wzniesiony na rzucie prawie kwadratowym, z nowszą przybudówką od wschodu. Jednopiętrowy, częściowo podpiwniczony.
Kościół filialny pw.św.Stanisława Biskupa w Chotelku (6 km od hotelu)
Kościół filialny pw.św.Stanisława Bpa w Chotelku przy "Szlaku drewnianego budownictwa sakralnego wzdłuż Maskalisu". Świątynia powstała w 1527 roku, w odróżnieniu od buskiej, jest prostsza w konstrukcji, gdyż nie ma wyodrębnionej zakrystii i prezbiterium. Kościół jest orientowany. Stanowi jednolitą bryłę o wymiarach 12 x 7 metrów z zaznaczoną od wschodu trójboczną absydą. Od południa dobudowano później kruchtę. Dach jest dwuspadowy ze szczytem od strony zachodniej. Na kalenicy widnieje ażurowa wieżyczka na sygnaturkę.
Kościół św. Jakuba Starszego w Szczaworyżu (9 km od hotelu)
Kościół św. Jakuba Starszego, późnorenesansowy, wzniesiony w 1630 r. na miejscu wcześniejszego z XV w. (pozostałości w prezbiterium). Zbudowany na planie krzyża greckiego, co jest rzadkością w świątyniach rzymsko-katolickich. Wieża z późnorenesansowymi obramieniami okien. W wieży dzwony milenijne (stare dzwony zrabowali hitlerowcy). Hełm wieży gruntownie remontowany w 1994 r. W kruchcie późnorenesansowy portal z dekoracją rozetową. Od nawy do kaplic pro wadzą parzyste arkady. Nakrycie prezbiterium kopułą jest pewną oso¬bliwością. Kopuły zazwyczaj stosowano do przykrycia kaplic bocznych.
Kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny w Dobrowodzie (11 km od hotelu)
W średniowieczu Dobrowoda należała do biskupów krakowskich, którzy mieli tu swój dwór. W drugiej połowie XIV wieku jeden z nich, Florian z Mokrska, ufundował w Dobrowodzie murowany kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny. W następnych dwóch stuleciach gotycka świątynia była rozbudowywana.
Wyróżnia ją okrągła baszta ze stożkowatym daszkiem. Po obu stronach dobudowanej na początku XX wieku od południa kruchty znajdują się resztki dawnych gotyckich inskrypcji, rzadki przykład zewnętrznej dekoracji kościołów. Na szkarpie między prezbiterium a nawą widać mocno zniszczoną rzeźbę Chrystusa niosącego krzyż.
